Wie ben ik

Mijn (levens) motto is: “een dag zonder dieren is een dag niet geleefd”. Ik heb een heel groot hart voor dieren en wist al op jonge leeftijd dat ik dierenarts wilde worden. Zo lang als ik me herinner heb ik een grote liefde voor dieren gehad. Vandaag de dag prijs ik mezelf gelukkig met 2 honden, 2 katten en 2 konijnen. Aangezien er dagelijks dieren op mijn pad blijven komen zou dit aantal morgen zomaar ineens verdubbeld kunnen zijn.

Hoe goed wij ook ons best doen, veel dieren hebben nou eenmaal geen goede herinneringen aan de dierenarts praktijk. Trillen, piepen, zweetvoetjes en zelfs agressie zijn allemaal uitingsvormen van angst en stress waar we tijdens ons werk regelmatig mee te maken krijgen. Helaas is hier niet altijd aan te ontkomen en probeer je de kans op een eventuele nare ervaring zo klein mogelijk te houden.

Ook in het dierenleven is zeker dat vroeg of laat het einde in zicht komt en een laatste bezoek aan de dierenarts nadert. Juist dan vind ik het hartverscheurend om te zien dat dit allerlaatste levensmoment moet worden doorgebracht in een ruimte die alles behalve vertrouwd aanvoelt. 
Met mijn hond Pablo ben ik 10 jaar lang dag in dag uit samen geweest. Hij was echt mijn allergrootste vriend. Van de een op de andere dag voelde hij zich niet lekker en nog geen week later overleed hij thuis aan de gevolgen van levertumoren. Omdat zijn laatste uren mij nog goed bijstaan ben ik blij dat ik hier niet met nare herinneringen op hoef terug te kijken. Wetende dat zo’n ervaring voor betrokkenen een grote ‘impact’ kan hebben, ben ik, met Pablo als inspiratiebron, op het idee gekomen om dieren bij te staan in die laatste fase van hun leven.